Κουκλοθέατρο: Κατασκευή &
Ιστορία Ανθένιας
ΥΛΙΚΑ:
1 Ξυλάκι
1 Μπάλα Φενιζόλ
3 Χρώματα Γκοφρέ Χαρτί
Νήμα
2 Πινέζες
Κόλλα
Ψαλίδι
2 Μαρκαδόροι (Μαύρο και κόκκινο)
Τέμπερες (Ανάμιξη: κόκκινο-κίτρινο-άσπρο για το χρώματα του δέρματος)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΦΟΡΕΜΑΤΟΣ:
Παίρνουμε τα γκοφρέ και τα κόβουμε σε λωρίδες, τις οποίες τις σουφρώνουμε ελαφρώς από την πάνω και την κάτω πλευρά, προσπαθώντας να δώσουμε κάποιον όγκο.
Έπειτα παίρνουμε το ξυλάκι και αρχίζουμε και κολλάμε τις λωρίδες του γκοφρέ, δημιουργώντας τρία επίπεδα στο φόρεμα.
ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ:
Παίρνουμε τη μπάλα του φενιζόλ και τη βάφουμε στο χρώμα του δέρματος με τις τέμπερες.
Καρφώνουμε τις πινέζες ως μάτια και με έναν μαρκαδόρο βάφουμε το περίγραμμα των ματιών και ζωγραφίζουμε τα χείλη.
Έπειτα παίρνουμε το νήμα και το κόβουμε σε κρόσια ίσου μεγέθους.
Στη συνέχεια κολλάμε ένα-ένα τα κρόσια (διπλώνοντάς τα στη μέση) σε ολόκληρο το κεφάλι.
Στο τέλος ονομάζουμε την κούκλα μας και διηγούμαστε την ιστορία της για το πως βρέθηκε στην τάξη μας στα παιδιά!
Η δική μου ιστορία είναι η εξής:
"Είμαι η νεράιδα της Φύσης και το όνομά μου είναι Ανθένια. Ζούσα πολύ μακριά μέσα σε μια κοιλάδα και κάθε πρωί που ξυπνούσα έπλενα το πρόσωπό μου στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού, έπινα λίγο νεράκι και έπειτα πετούσα και έκοβα καρπούς από τα ανθισμένα δέντρα. Οι καλύτεροί μου φίλοι ήταν τα λουλούδια και τα πουλιά. Ώσπου μια μέρα έπεσε μια τρομερή καταιγίδα και δυνατός αέρας φύσηξε και κατέστρεψε την παραδεισένια κοιλάδα. Μέσα σ' αυτόν τον ανεμοστρόβιλο πλανιόμουν για πολλές ώρες, ώσπου κάποια στιγμή όταν σταμάτησε πλέον ο ανεμοστρόβιλος, άνοιξα τα μάτια μου και κατάλαβα πως είχα παρασυρθεί πολύ μακριά από την κοιλάδα μου. Όλα γύρω μου ήταν τελείως διαφορετικά και ένιωθα το κεφάλι μου να πονάει. Ακουγόταν από παντού φασαρία! Αμάξια κόρναραν συνεχώς στο δρόμο, άνθρωποι έτρεχαν και με παρέσερναν... Αλλά το πιο σημαντικό δεν σας το είπα! Δεν υπήρχαν δέντρα γύρω μου, ούτε καν ποτάμι! Τα πράσινα δέντρα είχαν αντικατασταθεί από ψηλά τετράγωνα γκρι κτίρια που, ειλικρινά, δεν μου άρεσαν καθόλου! Ξαφνικά άρχισα να αισθάνομαι ότι δυσκολεύομαι να αναπνεύσω και έψαχνα απεγνωσμένα κάποιο δέντρο ή φυτό να παρηγορήσει τον πόνο μου. Το μόνο καταφύγιό μου ήταν κάτι γλαστρούλες σε ένα τεράστιο μπαλκόνι. Άρχισε να νυχτώνει και να κρυώνω κι έτσι ξάπλωσα στο χώμα μιας πανέμορφης γλαστρούλας και σκεπάστηκα με ένα μεγάλο φύλλο. Το επόμενο πρωί ευτυχώς με βρήκε η κυρία Ανθή όταν βγήκε να ποτίσει τη γλάστρα της. Με έβαλε στο σπίτι της και με κέρασε να πιω ζεστό τσάι. Αρχίσαμε να μιλάμε και μου είπε ότι σύντομα θα έπρεπε να φύγει για να πάει στο σχολείο όπου είναι δασκάλα. Μου πρότεινε όμως να πάω κι εγώ μαζί της και μου είπε μάλιστα ότι έχετε έναν πολύ μεγάλο κήπο στο σχολείο σας με πολλά λουλούδια! Έτσι δέχτηκα την πρόσκληση και ανυπομονώ να σας γνωρίσω όλους σας, να γίνουμε οι καλύτεροι φίλοι και να γελάμε συνεχώς και να παίζουμε όλη μέρα στον κήπο! Έχω να σας μάθω πολλά παιχνίδια που έπαιζα στην κοιλάδα με τους φίλους μου! Είμαι σίγουρη ότι θα τα λατρέψετε! Πάμε λοιπόν να παίξουμε!”
Υπογραφή κειμένου: Ψωμά Ανθή
